Raj w odcieniach błękitu i złota

Mówiąc o Porto Santo od razu przychodzi nam na myśl to, co sprawia, że jest ono znane jako „złota wyspa”: rozległa plaża. Plaża Porto Santo, składająca się z 9 km drobnego, złotego piasku, któremu towarzyszy błękitne i spokojne morze, jest idealnym miejscem dla miłośników słońca i fal.

Klimat jest stabilny, suchy i ogólnie wystarczająco ciepły, aby cieszyć się korzystaniem z plaży przez cały rok. Temperatury wahają się od 18°C do 22°C, zimą w ciągu dnia rzadko spadają poniżej 17°C, a latem zwykle nie przekraczają 25°C.

Porto Santo stanowi idealne miejsce na rodzinne wakacje lub ucieczkę od wielkich ośrodków miejskich i zgiełku dnia codziennego. Tutaj kluczowym słowem jest spokój. Nawet w miesiącach letnich, kiedy to na wyspie jest więcej turystów, można cieszyć się własną przestrzenią na plaży, ponieważ jest ona tak rozległa, że każdy może rozkoszować się upragnioną prywatnością.

Raj w zasięgu wzroku

Historyczne pochodzenie Porto Santo nie jest jasne i istnieją dwie wersje jego odkrycia. Najbardziej znana wersja opowiada historię burzy z 1418 roku, która zaskoczyła wyprawę wysłaną przez księcia Henryk Żeglarza, a w której uczestniczyli m.in. Bartolomeu Perestrelo, João Gonçalves Zarco i Tristão Vaz. Żeglarze płynęli w kierunku zupełnie innego miejsca, gdy zaskoczył ich sztorm, zmuszając do zboczenia z ustalonej trasy rejsu. Po wielu dniach dryfowania po morzu dotarli w końcu na wyspę, którą nazwali Porto Santo.

Inna wersja wskazuje na wcześniejsze stulecie jako na czas, kiedy podczas gwałtownej burzy statek znalazł bezpieczną przystań na wyspie. Według tej wersji, zanim Portugalczycy zaczęli ją zaludniać, wyspa była już nazywana Porto Santo. Wspomina o tym „Atlas Medicis” około roku 1370.

Położone na Oceanie Atlantyckim Porto Santo to druga co do wielkości wyspa archipelagu Madery. Obecnie zamieszkuje ją nieco ponad 5000 osób. Jest na niej tylko jedno miasto - Vila Baleira - które zostało zaliczone do tej kategorii w 1996 roku.

Kolejną cechą sprawiającą, że Porto Santo jest wyjątkowe, to fakt, iż na bardzo małej powierzchni występuje tak bardzo zróżnicowany krajobraz. Morze oraz góry sąsiadują ze sobą na obszarze o powierzchni około 42 kilometrów kwadratowych, długim na 11,4 km i szerokim na 6 km.

Kierując się na północ możemy odetchnąć świeżym górskim powietrzem i cieszyć się naturalnym pięknem w iście sielskiej scenerii.

Z łatwością można zwiedzić całe wnętrze wyspy, odkrywając zabytki i zaskakujące zakątki, które ma ona do zaoferowania. Jednym z najlepszych sposobów na to są dostępne tam szlaki spacerowe. Możesz też zaryzykować samodzielne spacery lub nawet wypożyczyć rower.

Odkrywanie zapierających dech w piersiach widoków

Jeśli zdecydujesz się zwiedzać wyspę pieszo, istnieją przygotowane w tym celu trasy, z których możesz skorzystać. Na przykład szlak pod nazwą Vereda do Pico Branco e Terra Chã, który ma 2,7 km, a jego przejście zajmuje 1 godzinę 30 minut.

Podczas tej podróży natrafisz na różne naturalne punkty widokowe, które pozwolą Ci obejrzeć znaczną część wyspy Porto Santo: Calhau da Serra de Dentro, Pico do Concelho, Ilhéu de Cima, Pico do Maçarico, Portela, Rocha de Nossa Senhora, Pico Ana Ferreira, Espigão dos Morenos, Calheta i Ilhéu de Baixo.

Możesz również wybrać trasę Vereda do Pico Castelo, która w zależności od wybranych ścieżek ma 3,2 km lub 4,6 km długości, a jej przejście zajmuje 1 godzinę i 30 minut lub 2 godziny 15 min. Trasa ta daje również możliwość bliskiego kontaktu z fauną wyspy i obserwacji różnych gatunków ptaków.

W południowej części wyspy, po drugiej stronie złotego piasku plaży, możesz podjąć wyzwanie i wyruszyć na wędrówkę z Vila Baleira do Ponta da Calheta, jednego z obowiązkowych do odwiedzenia miejsc, położonego na południowym krańcu wyspy. Oprócz oszałamiających widoków, na które składają się czysty błękit morza i ciepłe kolory piasku, w pogodny dzień można z tego miejsca zobaczyć wyspę Maderę.

Trudno wymyślić lepszy sposób na cieszenie się późnym popołudniem w Porto Santo niż spacer po plaży do Ponta da Calheta i podziwianie całego piękna krajobrazu przy dźwiękach fal, które Cię prowadzą.

Jedno z najlepszych pól golfowych w Europie

W tej absolutnie idyllicznej okolicy miłośnicy golfa odnajdą swój kawałek raju. Otwarte w październiku 2004 roku Porto Santo Golfe zostało zaprojektowane przez hiszpańskiego mistrza gry w golfa Severiano Ballesterosa i szybko stało się punktem odniesienia. Pole to od kilku lat plasuje się na liście 100 najlepszych pól golfowych w Europie.

Zaplanowane w najdrobniejszych szczegółach pole golfowe Porto Santo Golfe rozciąga się na dwóch obszarach znanych ze swojego piękna i unikalnych cech: obszar północny wyróżnia się tworzącymi go klifami, a obszar południowy zachęca obecnością kilku jezior.

Trasa została tak opracowana, aby harmonijnie zintegrować się z krajobrazem i szanować ekosystemy, dzięki czemu była w stanie objąć rośliny i jeziora.

Zgodnie ze strukturą pola trasa południowa jest zbliżona stylem do najlepszych amerykańskich pól golfowych, mając w tle kilka jezior i plaży. Wymaga długiej i precyzyjnej gry. Obfitość strategicznie położonych jezior jest sprawdzianem stopnia uwagi gracza.

Trasa północna jest ceniona ze względu na wysokie klify i ma w sobie najlepsze elementy pola golfowego połączone z niesamowitymi widokami. Stwarza graczowi niepowtarzalne wyzwanie. Do najciekawszych dołków należą te o numerach 13, 14 i 15, położone wzdłuż klifu. Dzięki temu gracze mogą kontemplować wspaniałe widoki na morze i cieszyć się odcinkiem wybrzeża.

Połączenie oszałamiających krajobrazów z wymagającą trasą zamienia Porto Santo Golfe w pole, które może przyciągnąć zarówno profesjonalnych, jak i mniej doświadczonych graczy.


Mieszkał tu Krzysztof Kolumb

Pomiędzy opalaniem a spacerami proponujemy odwiedzić Casa Colombo - Museu Porto Santo w mieście Vila Baleira. To muzeum narodziło się z ciekawego faktu historycznego: Krzysztof Kolumb mieszkał na Porto Santo, planując jedno z najważniejszych odkryć w historii Ameryki.

Z zapisów historycznych wynika, że pod koniec XV wieku do Porto Santo przybył odkrywca będący przedstawicielem kupców z Genui handlujących cukrem. Tym odkrywcą był nie kto inny jak właśnie Krzysztof Kolumb, który mieszkał na wyspie między rokiem 1479 a 1481. W tym czasie poznał swoją przyszłą żonę Filipę Moniz, córkę Bartolomeu Perestrello, odkrywcy i kapitana wyspy.

To właśnie w Porto Santo Krzysztof Kolumb poszerzył swoją wiedzę z zakresu kartografii i nawigacji oraz zaplanował podróż w celu odkrycia Ameryki. Dom, w którym mieszkał, został przekształcony w Casa Colombo - Museu Porto Santo, które warto odwiedzić.

Muzeum zostało otwarte w 1989 roku i tutaj można dowiedzieć się więcej o portugalskiej ekspansji morskiej oraz o Krzysztofie Kolumbie, jego rodzinnych związkach z Porto Santo, a także o jego podróży do Ameryki. Holenderskie imperium kolonialne oraz należący do Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej galeon „Slot ter Hooge”, który zatonął w 1724 r. na północ od wyspy Porto Santo, to również zagadnienia, które można lepiej zrozumieć odwiedzając to muzeum.

Specjały kulinarne Porto Santo

Gastronomia Porto Santo opiera się na wiejskich zwyczajach jej mieszkańców. Zwykle mówi się, że im częściej stosuje się tradycyjne metody gotowania, tym jest smaczniej.

Podobnie jak w pozostałej części archipelagu Madery, to tutaj znajdziesz bardzo typowe i wyjątkowe ciasto Caco (Bolo do Caco) i ciasto miodowe (Bolo de Mel).

Chociaż nazwa Caco może sugerować, że jest to deser, to w rzeczywistości jest to typowy dla regionu Madery chleb pszenny, który można spożywać jako przystawkę, dodatek lub jako danie główne.

Będąc na Porto Santo nie będzie trudno skosztować tego chleba, ponieważ znajduje się w menu wszystkich restauracji i jest podawany na wszystkich popularnych jarmarkach i festiwalach.

Ciasto miodowe powstaje z miodu z trzciny cukrowej, suszonych owoców i przypraw. Tradycyjnie kojarzy się z Bożym Narodzeniem i zwykle powstaje tylko w tym czasie, ale da się go zachować do następnego roku, ponieważ jedną z jego szczególnych cech jest zdolność do przechowywania przez długi czas.

Jego pochodzenie sięga czasów, gdy region Madery był głównym producentem cukru, choć i teraz jego produkcja jest bardzo powszechna.